We gaan naar Bayeux. Ik heb sinds jaar en dag een blad bewaard waarin de ‘De Tapisserie de Bayeux’ staat en even zo lang wil ik het 70 meter lange werk zien. Het stamt ongeveer uit 1200-1300 en is geborduurd. We wandelen de stad in. Hier en daar staan mooie oude gebouwen en langs een water staat nog een oude molen met waterrad die helaas niet meer werkt.
De uitbouw aan de muur was vroegen het toilet
We wandelen over een markt en worden door borden naar het gebouw gestuurd waar de tapisserie zou moet hangen. Een Belgisch echtpaar heeft hetzelfde idee maar als meneer de deur naar het museum opent doet hij die gelijk dicht. Hij betaald geen € 9,- om een kleedje te kunnen bekijken zegt hij. Wij gaan naar binnen en zijn niet echt onder de indruk van wat ons te wachten staat. Ook wij gaan onverrichter zake naar buiten om via de giftshop het museum binnen te gaan.
We komen in een zaaltje met maquettes die laten zien hoe de mensen vroeger leefden en de bouw van de kathedraal. Geen tapisserie te bekennen. Misschien boven? Als we daar aankomen zien we een foto van 70 meter lang. Keurig op een even lange muur geplakt. Zelfs nu we gratis naar binnen zijn gepiept voelen we ons bedonderd. Via de filmzaal komen we terug in de giftshop. Ik ben er helemaal klaar mee…..
Het weer is wisselvallig en voor we de kathedraal van Bayeux bereiken is het schuilen voor de regen geblazen. Bovendien is het akelig koud en winderig. De deur van de kerk staat open en we nemen natuurlijk een kijkje.
Het prachtig bewerkte plafon van de kathedraal
Dan is het tijd om Bayeux te verlaten. We kopen een stokbrood en lunchen in de camper. Klaar om te vertrekken richting Omaha Beach.
Vanaf Omaha Beach rijden we richting Point du Hoc. Volgens camperaars moet daar een plaats zijn waar veel te zien is aan bunkers. Bovendien is het de plaats waar de soldaten met touwladders tegen de steile rotswand klommen tot de invasie een feit was. Het klopt, bunkers zat en bomkraters zover het oog rijkt. Indrukwekkend! Pas als je op deze plaatsen staat dringt pas echt tot mij door dat hier een ontzagwekkende strijd is gevoerd ten koste van vele levens. De film ‘The Longest Day’ geeft niet bij lange na weer wat de werkelijkheid is geweest.
Het verbrande plafon in een bunker Plaats van een superkanon
Kapot geschoten of gebombardeerde bunkers in een door bommen verwoest kraterlandschap
Bij aankomst op de parkeerplaats heb ik een bordje gezien dat campers niet op de parkeerplaats mogen blijven gedurende de nacht. De informatie uit 2006 dat het wel mocht is dus achterhaald. Dat wordt een andere plaats zoeken dus. Grandcamp Mairy staat vol. De camperplaats aan de haven bestaat niet meer. Tenslotte wordt het Camping Du Joncal in Grandcamp-Les Bains. Geen aanrader. Van de ontvangst wordt je niet vrolijk. De dame aan de receptie heeft haar dag niet en heeft weinig zin om uitleg te geven over de te rijden route naar de camperplaats. Ik moet zeggen, het valt niet tegen. We staan met uitzicht op de zee.
Henk zag dat er WiFi op de camping was en hij neemt voor € 2.50 twee uur internet verbinding. Na een uur valt de verbinding uit. Kassa voor de chagrijn in de receptie.
De volgende dag vertrekken we met veel plezier. Een nog chagrijniger dame grist de sleutel uit mijn handen, geeft mij de ACSI kaart terug en een groet kan er amper af. Hier komen wij dus niet weer.